MEGALOMANIAC
ภาพยนตร์ บทวิจารณ์ ‘Megalomaniac’ – ความสยองขวัญสุดขีดทำให้บทสนทนาเริ่มไม่มั่นคง The Butcher of Mons เป็นชื่อเล่นที่มอบให้กับฆาตกรต่อเนื่องชื่อดังในเมือง Mons ประเทศเบลเยียม โดยทิ้งถุงใส่ผู้หญิงที่แยกเป็นชิ้นๆ ไว้ริมถนนที่มองเห็นได้ การค้นพบเหล่านี้เริ่มต้นขึ้นอย่างเลวร้ายและฉับพลัน การค้นพบเหล่านี้ยุติลงในปี 1997 และตัวตนของ Mons Butcher ยังคงไม่เป็นที่รู้จักจนทุกวันนี้ Megalomaniac สันนิษฐานว่าฆาตกรต่อเนื่องผู้โหดร้ายนั้นมีลูกหลานที่สืบทอดมรดกของเขา มันก่อให้เกิดลัทธิหัวรุนแรง ความสยองขวัญในการเผชิญหน้าซึ่งมีจุดมุ่งหมายเพื่อสร้างความขุ่นเคืองพอๆ กับที่ทำให้เกิดความโกรธแค้น และการสะท้อนของสังคม มันน่าสนใจและอึดอัดในการรับชมทันที Megalomaniac เปิดฉากด้วยฉากคลอดบุตรที่ในตอนแรกอาจเข้าใจผิดว่าเป็นฉากทรมานที่รุนแรง ผู้หญิงที่โชกเลือดกรีดร้องด้วยความโกรธและความเจ็บปวด ดวงตาของเธอแดงก่ำจากความตึงเครียด ในขณะที่คนขายเนื้อและลูกคนโตของเขารอคอยสมาชิกครอบครัวคนใหม่ของพวกเขา ตัดมาถึงปัจจุบัน ที่ซึ่งสองพี่น้องวัยผู้ใหญ่ มาร์ธา (เอลีน ชูมัคเกอร์) และเฟลิกซ์ (เบนจามิน รามอน) อาศัยอยู่ตามลำพังในคฤหาสน์สไตล์โกธิกอันกว้างขวางแต่พังทลาย เฟลิกซ์อุทิศตนอย่างเต็มที่เพื่อเดินตามรอยเท้าของพ่อ วิธีการทำงาน และอื่นๆ ในขณะที่มาร์ธาขี้อายทำงานตอนกลางคืนเป็นภารโรงในโรงงานแห่งหนึ่ง วิถีชีวิตที่แหวกแนวของพวกเขาดูเหมือนจะคลี่คลายลงเมื่อมาร์ธาต้องทนทุกข์ทรมานจากการถูกทำร้ายร่างกายอย่างแปลกประหลาดในที่ทำงาน นักเขียน/ผู้กำกับ Karim Ouelhaj ผสมผสานความสยองขวัญสุดขั้วและความสยองขวัญเข้ากับศิลปะแนวจิตวิทยาเพื่อจับภาพการเปิดเผยของ Martha ตั้งแต่แรกเริ่ม มาร์ธาถูกมองว่าเป็นคนขี้อาย ไร้ความภาคภูมิใจในตนเอง…